Καρλ Μαρία φον Βέμπερ - Κοντσέρτο για Κλαρινέτο Αρ. 2 σε Μι ύφεση Μείζονα

H χαριτωμένη και λυρική μουσική, που φέρνει στο μυαλό την καθαρή ατμόσφαιρα και τη γαλήνη της υπαίθρου, χαρακτηρίζει πολλά ορχηστρικά έργα που συνέθεσε ο Βέμπερ κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του.

 

Ο Μότσαρτ και ο Μπραμς συνέθεσαν έργα για κλαρινέτο για ένα συγκεκριμένο ερμηνευτή. Ο Βέμπερ, πάλι, εμπνεύστηκε από την ερμηνεία του Χάινριχ Μπέρμαν, πρώτου κλαρινετίστα της ορχήστρας της Αυλής του Μονάχου.

Το 1811, ο Βασιλιάς της Βαυαρίας μαξιμιλιανός ο Πρώτος, παρήγγειλε στον Βέμπερ τη σύνθεση δύο κοντσέρτων για τον Μπέρμαν, τα οποία θα ερμήνευε στο Μόναχο. Μετά την πρεμιέρα αυτού του κοντσέρτου, ο Βέμπερ έγραφε στο ημερολόγιό του για "το θυελλώδες χειροκρότημα που προκάλεσε η θεϊκή ερμηνεία του Μπέρμαν".

Αυτό το κοντσέρτο ακολουθεί τη συνηθισμένη κλασική φόρμα, αν και σ΄αυτή την ερμηνεία δεν υπάρχουν καντέντσες - εκτεταμένα τμήματα μόνο για σόλο όργανα.

Μέρη:

Ι. Allegro

Το εναρκτήριο Allegro αρχίζει σε ηρωικό ύφος με τη συμμετοχή ολόκληρης της ορχήστρας. Το δεύτερο θέμα, που παρουσιάζουν τα βιολιά, είναι μια γλυκύτερη μελωδία. Είναι άξια προσοχής η αρχική φράση του σόλο κλαρινέτου, που περιλαμβάνει τα πρώτα από τα πολλά δύσκολα περάσματα κατά μήκος του φάσματος του οργάνου.

Το σόλο κλαρινέτο ενώνεται με την ορχήστρα σε μια γενική επανεπεξεργασία του εισαγωγικού θέματος, προτού οδηγήσει στο τμήμα ανάπτυξης. Μια ταχεία ανιούσα κλίμακα για τον σολίστ, ερμηνευόμενη στακάτο (κάθε νότα απομονωμένη), οδηγεί τη μελωδία στην ανακεφαλαίωσή της καθώς και σε ένα ισχυρό φινάλε.

ΙΙ. Romanza: Andante 

Στο μελαγχολικό Andante ο σολίστ εμφανίζεται μετά από δύο μέτρα των πιτσικάτο τσέλων. Έγχορδα και ξύλινα πνευστά εναλλάσσονται φωτίζοντας κάπως τη μουσική. Στη συνέχεια, ακολουθεί ένα τμήμα "Recitativo ad lib.", όπου το σόλο κλαρινέτο και η ορχήστρα υιοθετούν το ελεύθερο ύφος ενός φωνητικού ρετσιτατίβο με τη συνοδεία συγχορδιών - που θυμίζει τις όπερες του Βέμπερ.

ΙΙΙ. Alla Polacca

Το καταληκτικό Alla Polacca μια πολωνέζα με τρία χτυπήματα ανά μέτρο, είναι λαμπρό και πληθωρικό. Ακολουθεί ένα πιο γαλήνιο επεισόδιο, όμως ο ρυθμός σύντομα επιταχύνεται ξανά με πολλά συναρπαστικά σόλο σχήματα. Τρεις μακριές τρεμουλιαστές νότες, ακολουθούμενες από περισσότερα περάσματα από υψηλές τονικότητες σε χαμηλές και αντίστροφα, ολοκληρώνουν το κοντσέρτο.