Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
Έντβαρντ Γκριγκ - Πέερ Γκιντ, Σουίτα Αρ.1, Έργο 46
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Η Σουίτα Αρ. 1, Έργο 46 από το έργο Πέερ Γκιντ του Έντβαρντ Γκριγκ εκδόθηκε το 1888 και αποτελείται από τέσσερα μέρη.
Μέρη:
Ι. Πρωινό
Στοπρώτο μέρος, το Πρωινό, ο Πέερ κοιτάζει τον ήλιο που ανατέλλει στην έρημο Σαχάρα, μολονότι η θαυμάσια μελωδία του φλάουτου με τις τρίλιες υπαινίσσεται το κελάηδημα των πουλιών, περιγράφει μάλλον μια νορβηγική παρά μια αφρικανική αυγή.
Σύντομα η μελωδία περνάει στο όμποε και τα δύο όργανα εναλλάσσονται, πριν ακουστεί ολόκληρη η ορχήστρα με κυρίαρχα τα έγχορδα.
Η εμφάνιση του ήλιου χαιρετίζεται με μια κυματιστή μουσική που υποβάλλει το παιχνίδι του ηλιόφωτος στο νερό.
Κατόπιν εισάγεται μια πιο γαλήνια διάθεση, που απεικονίζει το ευγενικό άγγιγμα των ηλιαχτίδων στη γη.
ΙΙ. Ο Θάνατος της Έις
Το δεύτερο μέρος, Ο Θάνατος της Έις, είναι ένας συγκινητικός θρήνος, καθώς ο Πέερ παρακολουθεί τον θάνατο της γριάς μάνας του. Μια απλή, θρηνητική μελωδία εισάγεται, αλλά η πένθιμη διάθεση μετριάζεται για μια στιγμή, καθώς η μουσική δυναμώνει.
Έπειτα καθώς οι δυνάμεις της εγκαταλείπουν την Έις, σβήνει αργά στη σιωπή.
ΙΙΙ. Ο Χορός της Ανίτρα
Στο τρίτο μέρος, O Χορός της Ανίτρα, μια νεαρή κοπέλα από την Αραβία προσπαθεί να αποπλανήσει τον Πέερ με το σαγηνευτικό χορό της. Καθώς λικνίζεται με χάρη εμπρός στον ξένο, η απόκριση του Πέερ στην εξωτική καλλονή της δηλώνεται από τα τσέλα.
Με ένα μικρό φτερούγισμα στο τέλος, η χορεύτρια αποσύρεται, καλώντας τον να την ακολουθήσει.
IV. Στο Παλάτι του Βασιλιά του Βουνού
Τοτέταρτο μέρος, στο Παλάτι του Βασιλιά του Βουνού, είναι το διασημότερο μέρος του Πέερ Γκιντ. Ένα κορίτσι, που δεν είναι άλλο από την κόρη του Βασιλιά των Τρολ (πονηρά πνεύματα της Σκανδιναβικής μυθολογίας), δελεάζει τον Πέερ και τον οδηγεί στον πατέρα της. Καθώς εκείνος στέκεται έκπληκτος στο παλάτι, σκανδαλιάρηδες νάνοι, επιδίδονται σε ένα γκροτέσκο χορό υπό τον ήχο των φαγκότων.
Ο χορός σύντομα μεταβάλλεται σε άγρια φρενίτιδα, ενώ η μουσική επιταχύνει και δυναμώνει. Τα πλάσματα τον απειλούν και τον χλευάζουν με τσιριχτές κραυγές θανάτου.
Ο Γκριγκ αντιπαθούσε αυτό το μέρος και το περιέγραψε σαν "γεμάτο κοπριές αγελάδων". Στην πραγματικότητα το έγραψε για να μιμηθεί το είδος του άκριτου, υπερβολικού εθνικισμού που απεχθανόταν, αλλά η ειρωνεία είναι ότι η θυελλώδης ζωντάνια του είναι συναρπαστική.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου