Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
0

Κλοντ Ντεμπισί - Η θάλασσα

"Η Κοιλάδα του Κύματος του Καναγκάουα"

Η Θάλασσα είναι το ορχηστρικό αριστούργημα του Κλοντ Ντεμπισί. Όταν ήταν παιδί ήθελε να γίνει ναυτικός και η σαγήνη της θάλασσας δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Ο Ντεμπισί γοητευόταν από την κίνηση και τη δύναμη του νερού. Εμπνεόταν από καλλιτέχνες όπως ο Τέρνερ και ο Γιαπωνέζος μεγαλοφυής Χοκουσάι, που το αριστούργημά του "Η Κοιλάδα του Κύματος του Καναγκάουα", στόλισε το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης της "Θάλασσας". 

Θεωρήθηκε ως ένα από τα καλύτερα γαλλικά συμφωνικά έργα. Ο Ντεμπισί συνέθεσε ένα μεγάλο μέρος του στις διακοπές με την ερωμένη του τότε, Έμα Μπαρντάκ, το καλοκαίρι του 1904. Πρωτοερμηνεύτηκε τον Οκτώβριο του 1905.

Το έργο αποτελείται από τρία μέρη - ποτέ άλλοτε δεν έφτασε τόσο κοντά στη συμφωνική μορφή - καθένα από τα οποία πλάθει και μια ξεχωριστή ηχητική εικόνα της θάλασσας.

Μέρη:

Ι. Από την αυγή ως το μεσημέρι στη θάλασσα

Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται "Από την αυγή ως το μεσημέρι στη θάλασσα". Αρχίζει πολύ ήσυχα, υποβάλλοντας τη μαρμαρυγή του πρώτου φωτός στην ψυχρή επιφάνεια του νερού. Βαθμιαία η μουσική αναπτύσσεται καθώς η μέρα χαράζει και η θάλασσα ζωντανεύει με το φως και την κίνηση. Έντονη εντύπωση προκαλεί ένα τμήμα όπου τα τσέλα παίζουν σε συγγενή αρμονία. Το μέρος τελειώνει με μια μεγαλειώδη φράση των χάλκινων πνευστών που θυμίζει χορωδιακό.

ΙΙ. Παιχνίδια των κυμάτων

Το δεύτερο μέρος, "Παιχνίδια των κυμάτων", έχει την κίνηση του υδράργυρου ενώ απείρως λεπτές αιχμές ενορχήστρωσης και ρυθμού, υποβάλλουν έναν κόσμο εκθαμβωτικού φωτός, ανέμου και αφρισμένου νερού.

ΙΙΙ. Διάλογος του ανέμου και της θάλασσας

Το έργο τελειώνει με τον "Διάλογο του ανέμου και της θάλασσας". Εδώ η μουσική αναπτύσσεται θυμίζοντας τη βιαιότητα της θύελλας. Υπάρχει μια στιγμή γαλήνης και ηρεμίας, όταν η κύρια μελωδία του μέρους (η μοναδική πραγματική μελωδία ολόκληρου του έργου) παίζεται απαλά από τα ξύλινα πνευστά πάνω από μια πολύ υψηλή, επίμονη νότα των βιολιών. Τότε επιστρέφει η θύελλα και το έργο τελειώνει με μεγάλα ηχητικά ξεσπάσματα ολόκληρης της ορχήστρας.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου