Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ

Βιολί - (...με λίγα λόγια)


Από οποιονδήποτε κι αν ζητούσαμε να μας κάνει έναν κατάλογο των μουσικών οργάνων είναι βέβαιο ότι θα τοποθετούσε το βιολί στην κορυφή. Ο καθαρός τόνος του είναι οικείος σε όλους μας και η προσαρμοστικότητά του, του έχει δώσει την ηγετική θέση στην ορχήστρα.

Εκτός από τον ορχηστρικό του ρόλο, είναι το σύμβολο του ρομαντισμού στις Μεσογειακές χώρες, όπου οι βιολιστές παίζουν σερενάτες στα καφέ, στα τραπέζια των ερωτευμένων. Το βιολί είναι άλλωστε ένα όργανο που χρησιμοποιείται κατεξοχήν στους χορούς. Σχεδόν όλοι οι παραδοσιακοί δημοτικοί χοροί στηρίζονται στη συνοδεία του βιολιού. Τον μεσαίωνα, οι πλανόδιοι μουσικοί με έγχορδα όργανα αποτελούσαν συνηθισμένο θέαμα.

Στην κλασική μουσική, το βιολί είναι ένα από τα πιο εκφραστικά όργανα και χρησιμοποιείται από τους συνθέτες ώστε να ανακαλεί διαθέσεις ή να δημιουργεί εικόνες. Ένα μεγάλο φάσμα ηχητικών δυνατοτήτων μπορεί να επιτευχθεί από μία ποικιλία τεχνικών παιξίματος. Ο οικείος γλυκός ήχος επιτυγχάνεται από το απλό σύρσιμο του δοξαριού στις χορδές, που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και γαλήνης. Μερικές φορές, ο ήχος είναι τόσο καθαρός που μοιάζει με τη σοπράνο φωνή παιδικής χορωδίας. Αντίθετα, όταν σύρεται το δοξάρι στις χορδές με απότομες, νευρικές κινήσεις, δίνει έναν τραχύ, οργισμένο ήχο και χρησιμοποιείται συνήθως για να απεικονίσει θύελλες ή βίαια συμβάντα.

Το τρέμολο που χρησιμοποιείται για τη θλιμμένη μουσική επιτυγχάνεται με το γλίστρημα των δακτύλων στις χορδές, ενώ ο σύντομος, ζωηρός ήχος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ελαφρότερη διάθεση προέρχεται από το χτύπημα των χορδών. Η τεχνική αυτή ονομάζεται pizzicato και μπορεί να δημιουργήσει την αίσθηση του χορού ή της βροχής.

Τα τελευταία χρόνια, το βιολί χρησιμοποιείται στη σύγχρονη λαϊκή μουσική και την τζαζ. Πολλοί ροκ και ποπ καλλιτέχνες εγκαταλείπουν τα συνθεσάιζερ για χάρη των ενορχηστρώσεων με βιολιά που δημιουργούν ένα απαλότερο αποτέλεσμα.


Σχόλια