Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
0

Ριτσερκάρε (ricercare)


Ιταλικός όρος που προέρχεται από το ρήμα ριτσερκάρε (αναζητώ), που δείχνει ένα παλιό είδος οργανικής σύνθεσης ελεύθερης μορφής, αλλά με κυρίως κοντραπουντίστικο χαρακτήρα. Ο όρος, επίσης, θα μπορούσε να θα μπορούσε να υπονοεί μια αναζήτησή κοντραπουντίστικης επεξεργασίας, αλλά αυτό είναι απλά μια υπόθεση.

Τα όργανα στα οποία αφιερώνονται κυρίως τα ριτσερκάρε είναι το λαούτο,το όργανο, το κλαβενσέν και αλλά όργανα με πλήκτρα.

Χρησιμοποιούνται ως εισαγωγικό κομμάτι το οποίο υποδήλωνε την αναζήτησή της τονικότητας του κομματιού που το ακολουθούσε.

Το ριτσερκάρε ήταν διαδεδομένο σε πολυθεματική μορφή από τον 16ο αιώνα χάρη στους Καβατσόνι, Λουτσάσκι και Μέρουλο, ενώ τη μονοθεματική μορφή την πήρε με τον Α. και Τζ. Γκαμπριέλι και προηγήθηκε έτσι της φούγκας.

Ωστόσο η μεγαλύτερη καλλιτεχνική άνθηση του ριτσερκάρε παρατηρήθηκε τον 17ο αιώνα με τον Φρεσκομπάλντι, τον οποίο ακολούθησαν οι Πολιέτι, Πασκουίνι, Κερλ και Φρόμπεργκερ.

Ο όρος χρησιμοποιήθηκε συχνά το 20ο αιώνα από τον Καζέρτα, τον Γκετίνι και τον Μαλιπιέρο.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου