Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
Μότσαρτ - Μικρή νυχτερινή μουσική (Eine Kleine Nachtmusik), Κ525
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Η Μικρή Νυχτερινή Μουσική γράφτηκε για να παίζεται το βράδυ, όταν το σκοτάδι απάλυνε τα βάσανα της μέρας....
Η σερενάτα αυτή που γράφτηκε για κουαρτέτο εγχόρδων και κοντραμπάσο, ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου του 1787, τη χρονιά που ο Μότσαρτ διορίστηκε αυλικός μουσικός. Τη συνέθεσε ως ψυχαγωγικό έργο και ειδικότερα ως έργο για μετά το δείπνο, όπως άλλωστε υπονοεί και η ονομασία "Μικρή Νυχτερινή Μουσική". Αρχικά υπήρχαν πέντε μέρη, αλλά το ένα, το δεύτερο, έχει χαθεί. Προφανώς το αφαίρεσε ο ίδιος ο Μότσαρτ πριν από τη δημοσίευση.
Το κομμάτι αυτό αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα συναισθηματικής γαλήνης και ελαφράδας, που χαρακτηρίζει άλλωστε πολλά έργα του Μότσαρτ. Γράφτηκε ως βραδινό ψυχαγωγικό έργο με καταπραϋντικό χαρακτήρα και γι΄αυτό αποφεύγει την έκπληξη των ηχηρών εκρήξεων της μουσικής.
Το Allegro ξεκινά με μια φανφάρα εγχόρδων που οδηγεί αμέσως σε μια ρέουσα μελωδία του βιολιού. Μια σύντομη παύση προετοιμάζει το έδαφος για το ευγενικότερο δεύτερο θέμα. Η εναρκτήρια μουσική επαναλαμβάνεται και η φανφάρα επιστρέφει, οδηγώντας τη μουσική σε ένα διαφορετικό και παράξενο τόνο. Αυτό δεν διαρκεί εντούτοις πολύ και η εναρκτήρια μουσική επιστρέφει στον γνωστό τόνο.
Ο τίτλος του δεύτερου μέρους, Romanza, υποδηλώνει αμέσως τη χαλαρή δομή του κομματιού. Τα έγχορδα εισάγουν την εναρκτήρια μελωδία και έπειτα μια νέα ιδέα εισάγεται, που αναγγέλλεται από τέσσερις νότες στακάτο. Μετά την επιστροφή στην πρώτη μελωδία, μια ξαφνική μεταβολή της διάθεσης εισάγει ένα ντουέτο ανάμεσα στο βιολί και το τσέλο και εδώ εμφανίζεται μια αγωνιώδης μελωδία. Η εναρκτήρια μουσική επιστρέφει μια ακόμη φορά και οδηγεί το κομμάτι σε μια ήσυχη κατάληξη.
Το επιβλητικό Menuetto e trio προσφέρει μια πλήρη αντίθεση. Το πρώτο βιολί καθοδηγεί σε όλη τη διάρκεια και η μουσική ρέει καθώς το τσέλο και το κοντραμπάσο ακολουθούν τις μελωδίες.
Τα βιολιά αρχίζουν το τελικό, γρήγορο μέρος, το Rondo allegro, με ένα θέμα παρόμοιο με τη φανφάρα του πρώτου μέρους. Μια δεύτερη μελωδία που αποτελείται από ξεχωριστές νότες με ένα άνετο δεύτερο μέρος διακρίνεται και εμφανίζεται ένα ευδιάκριτο αίσθημα απροσδόκητου. Αλλά γρήγορα, αναγνωρίσιμες μελωδίες επιστρέφουν και στα τελικά μέτρα οι μελωδίες μοιράζονται σε όλα τα όργανα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου