Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ

Νικολό Παγκανίνι - Γεγονότα σε ημερομηνίες


1782 Γεννιέται στις 27 Οκτωβρίου στη Γένοβα της Ιταλίας.
1793 Πρώτη δημόσια εμφάνισή του ως βιολονίστας στη Γένοβα.
1801 Γίνεται μέλος της ορχήστρας της αυλής της Λούκα.
1805 Συνθέτει τα διάσημα 24 Καπρίτσια.
1809 Ακολουθεί τη σταδιοδρομία του περιοδεύοντος δεξιοτέχνη.
1827 Του απονέμεται το επίζηλο Χρυσό Μετάλλιο του Τάγματος των Ιπποτών.
1828 Αρχίζει τη μεγάλη του περιοδεία στη Βοημία, τη Γερμανία και την Πολωνία.
1831 Δίνει συναυλίες στο Παρίσι. Περιοδεία στη Βρετανία.
1834 Τελευταία περιοδεία του, στη συνέχεια επιστρέφει στη Βρετανία.
1837 Αγοράζει μετοχές σ΄ ένα νέο καζίνο στο Παρίσι - αποτυχία της επιχείρησης.
1840 Πεθαίνει στις 27 Μαΐου στη Νίκαια.
  • Κάποια φορά ο Παγκανίνι χρειάστηκε να βάλει ενέχυρο το βιολί του για να ξεπληρώσει τα χρέη του σε τυχερά παιχνίδια. Για το επόμενο ρεσιτάλ του δανείστηκε ένα πολύτιμο Γκουαρνέρι από έναν Γάλλο έμπορο. Ο Γάλλος μαγεύτηκε τόσο από την ερμηνεία του Παγκανίνι, ώστε του χάρισε το βιολί.
  • Η κακή φήμη του Παγκανίνι και η άρνησή του να δεχτεί οποιονδήποτε ιερωμένο τις τελευταίες μέρες της ζωής του προκάλεσαν την αντίδραση του Επισκόπου της Νίκαιας, ο οποίος απαγόρευσε την ταφή του σε καθαγιασμένο χώρο. Το φέρετρό του αποθηκεύτηκε σε κάποιο κελάρι προτού ενταφιαστεί σε μια βίλα στην Πάρμα. Τελικά, το 1876, τα οστά του μεταφέρθηκε σε κοιμητήριο της ίδιας πόλης.

Σχόλια