Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
0

Κλοντ Ντεμπισί - Πρελούδιο στο απόγευμα ενός φαύνου

Οι διάσημοι χορευτές Waslav Nijinsky και η Flore Revalles στο μπαλέττο "Το Απόγευμα ενός φαύνου".

Όταν το ορχηστρικό αυτό έργο του Κλοντ Ντεμπισί πρωτοπαρουσιάστηκε το 1894, προκάλεσε ισχυρές επικρίσεις, ότι δεν έχει μορφή και δεν ακολουθεί καμιά γνωστή παράδοση. Διαθέτει μια ονειρική ποιότητα, όπου οι μελωδίες συναντώνται σε μια αέναη, ανέμελη κίνηση.

Το έργο αυτό αποτελεί το πρώτο χαρακτηριστικό και σημαντικό ορχηστρικό έργο του συνθέτη. Πηγή της έμπνευσης αποτέλεσε ένα ποίημα του συμπατριώτη του ποιητή Στεφάν Μαλαρμέ, το οποίο περιγράφει την ατμόσφαιρα αλλά και το σκηνικό ενός μυθικού φαύνου που αποκοιμιέται κι ονειρεύεται σε ένα ξέφωτο του δάσους, ένα ζεστό, πνιγηρό καλοκαιριάτικο απόγευμα.

Αρχίζει με ένα μακρύ σόλο του φλάουτου, οργάνου που ο Ντεμπισί αγαπούσε επειδή για αυτόν υπέβαλλε τον απόμακρο και χαμένο μυθικό κόσμο. Η εναρκτήρια μελωδία του φλάουτου ή τμήματά της, επανέρχονται σε όλη τη διάρκεια του έργου, παιγμένα εναλλάξ από τα έγχορδα και τα ξύλινα πνευστά. Ο όγκος της μουσικής αυξομειώνεται χωρίς ποτέ να διαταράσσει τη βασική διάθεση της ζεστασιάς και της χαύνωσης.

Ακούστε επίσης το σύντομο αρμονικό τμήμα που παίζουν απαλά τα πνιχτά κόρνα. Αυτού του είδους η γραφή διέκρινε τον Ντεμπισί ως έναν από τους πιο εμπνευσμένους ενορχηστρωτές. Αναμειγνύει τις τονικές ποιότητες των διαφόρων οργάνων, όπως ο ζωγράφος αναμειγνύει τα χρώματα στην παλέτα του.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου