Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ

Μπέντριχ Σμέτανα - εισαγωγή


Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς προσεκτικά τη διαδρομή του ποταμού Μολδάβα, όπως αυτή περιγράφεται στοχαστικά κι αυθόρμητα με τους ήχους του ομώνυμου συμφωνικού ποιήματος του Μπέντριχ Σμέτανα, για να αντιληφθεί τη μουσική φιλοσοφία του Βοημού συνθέτη, που ήταν και φιλοσοφία ζωής.

Ο Σμέτανα προτείνει με το έργο του αυτό ένα σαγηνευτικό πρότυπο προγραμματικής μουσικής, ένα δίκαιο πρότυπο εθνικιστικού φρονήματος και ένα φωτεινό πρότυπο σύζευξης λόγιας και παραδοσιακής μουσικής ταυτοχρόνως.

Το συμφωνικό ποίημα του Σμέτανα ο Μολδάβας είναι ασφαλώς το περισσότερο οικείο δείγμα της μουσικής γραφής του συνθέτη, διαθέτει ωστόσο συμπυκνωμένα και συγκεντρωμένα όλα τα δομικά χαρακτηριστικά τα οποία ανιχνεύονται στα έργα του.

Η ρυθμική ενέργεια που αναδύεται από κάθε ανάσα των πονημάτων του, συνεπικουρείται από μουσική ευγενική, συναισθηματική, πνευματώδη. Ρυθμός και μελωδία, έχοντας βαθιές ρίζες στην παράδοση της βοημικής γης, διεγείρουν δημιουργικά τη φαντασία και προκαλούν την άμεση συγκίνηση του ακροατή.

Σε μια εποχή που κάθε σπιθαμή της ευρωπαϊκής γης αναζητεί εναγωνίως την εθνική της ταυτότητα, ο ταπεινός υπηρέτης της μουσικής Μπέντριχ Σμέτανα μετατρέπεται σε ηχοθήρα-ευεργέτη της πατρίδας του, και θεμελιώνει μια εθνική σχολή από τις πλέον σημαντικές.

Μεθοδικός, σεμνός μα και ευρηματικός συνάμα, θα απεξαρτήσει τη λόγια μουσική της χώρας του από τα δεσμά της κραταιάς αυστρογερμανικής επικυριαρχίας και θα κραυγάσει το δικαίωμα του ελεύθερου εθνικού μουσικού διαλογισμού.

(Γιώργος Β. Μονεμβασίτης)



Σχόλια