Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ

Σούμπερτ - Κουιντέτο "Η Πέστροφα" σε Λα Μείζονα, D667

Ένα σύγχρονο του Σούμπερτ σχέδιο τον δείχνει γελοία μικροσκοπικό εμπρός στον καλύτερό του φίλο, τον διάσημο Αυστριακό τραγουδιστή Μίκαελ Φογκλ. Ήταν στη διάρκεια των ευτυχισμένων διακοπών του 1819, στο εξοχικό του φίλου του στη Στέιρ, όπου ο Σούμπερτ άρχισε να γράφει το διάσημο Κουιντέτο της "Πέστροφας".


Ο Σούμπερτ το καλοκαίρι του 1819, το πέρασε στη Στέιρ, την πατρίδα του φίλου του τραγουδιστή της όπερας Μίκαελ Φογκλ. Αναζωηγονημένος από το βραχώδες ορεινό σκηνικό, πέρασε αρκετό χρόνο παίζοντας μουσική με φίλους. Όταν η τοπική μουσική κοινότητα του ζήτησε να συνθέσει μουσική για αυτούς, ο τσελίστας Σιλβέστερ Πάουμγκαρτνερ, συνέστησε στον Σούμπερτ να χρησιμοποιήσει ένα τραγούδι που είχε γράψει δύο χρόνια πριν, με το όνομα Die Forelle ( Η Πέστροφα).

Ο Σούμπερτ τίμησε δεόντως τη μουσική κοινότητα με αυτό το θαυμάσιο Κουιντέτο της "Πέστροφας", προσθέτοντας ένα επιπλέον μέρος που περιλάμβανε διάφορες παραλλαγές στο θέμα της "Πέστροφας".

Ο Σούμπερτ ολοκλήρωσε το έργο με την επιστροφή του στη Βιέννη. Έστειλε την παρτιτούρα στους μουσικούς της Στέιρ, που την πρωτοπαρουσίασαν τον χειμώνα του 1819. Μετά το θάνατο του Σούμπερτ, ο Φογκλ δημοσίευσε το χειρόγραφο το 1829.

Ένα λοιπόν, από τα πιο αγαπητά έργα μουσικής δωματίου του Σούμπερτ, η "Πέστροφα", έχει ασυνήθιστη δομή γιατί τα μέρη της είναι πέντε αντί τέσσερα. Το κουιντέτο αποτελείται από βιολί, βιόλα, τσέλο, κοντραμπάσο και πιάνο και ήταν το πρώτο σημαντικό έργο μουσικής δωματίου για αυτόν τον συνδυασμό οργάνων.

Μέρη:

Ι. Allegro vivace

To πρώτο μέρος, Allegro vivace, αρχίζει με μια δυνατή συγχορδία και φιοριτούρα του πιάνου, οδηγώντας σε μια πλατιά μελωδία με χορευτικές φράσεις στο πιάνο. Νέες μελωδικές ιδέες φαίνεται να αλληλοϋπερβαίνονται, καθώς ο Σούμπερτ απεικονίζει μεγαλοφυώς τη ροή του νερού πετώντας από τη μια τονικότητα στην άλλη.



ΙΙ. Andante

Το δεύτερο μέρος, ένα πιο ήρεμο Andante, αποτελείται από δύο μέρη, που το καθένα έχει τρία τμήματα. Ο τόνος μεταβάλλεται και το πιο ενεργητικό δεύτερο τμήμα διατηρεί το περιβάλλον της πέστροφας στο νου.


ΙΙΙ. Scherzo: Presto

Το τρίτο μέρος, Scherzo: Presto, είναι δυνατό και αισιόδοξο, με ένα εξαιρετικό πιανιστικό μέρος που υπερέχει δυναμικά των τεσσάρων εγχόρδων. Ο ζωηρός ρυθμός είναι τυπικό της επινοητικότητας του Σούμπερτ. Ένα τρίο ερμηνεύεται από το βιολί και τη βιόλα που απαντούν στο πιάνο πριν από την είσοδο των εγχόρδων. Το μέρος καταλήγει με μια επανέκθεση του εναρκτήριου θέματος.


IV. Thema con variazioni: Andantino - Allegretto

Ακολουθεί το τέταρτο μέρος, Thema con variazioni, που βασίζεται στο τραγούδι "Η Πέστροφα", γραμμένο δύο χρόνια νωρίτερα, το 1817. Ο συνθέτης εκθέτει αρχικά το θέμα πολύ απλά, μόνο στα έγχορδα, έπειτα το επαναλαμβάνει με μερικές τρίλιες που μοιράζονται το πιάνο και τα έγχορδα. Στη διάρκεια των παραλλαγών που ακολουθούν, το πιάνο παίζει ζωηρά, υπάρχει ένα δραματικότερο επεισόδιο και ένα θαυμάσιο σόλο του τσέλου. Εν τω μεταξύ, το θέμα ακούγεται διαρκώς.


V. Allegro giusto

Το πέμπτο μέρος, Allegro giusto, όπως και το αρχικό μέρος, είναι μια γρήγορη διαδοχή μελωδικών ιδεών, που οδηγούν αυτό το θαυμαστά λαμπερό και χαρούμενο έργο σε ένα εύθυμο τελείωμα.






Σχόλια