Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
0

Πόλκα (polka)

Η πόλκα είναι χορός τσεχοβοημικής προέλευσης και ζωηρού ρυθμού, σε χρόνο 2/4. Εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα στις αγροτικές περιοχές, για να διαδοθεί στη διάρκεια του αιώνα στην Ευρώπη και στην Αμερική, περίπου συγχρόνως με το βαλς.

Πολύ ζωηρή, η πόλκα χαρακτηρίζεται από ένα τυπικό μισό βήμα που κλείνει κάθε μέτρο, δίνοντας στην κίνηση του ζευγαριού που τη χορεύει μια χαριτωμένη σβελτάδα.

Πασίγνωστες είναι οι πόλκες του Γ. Στράους ΙΙ (Τριτς - Τρατς, Πιτσικάτο). 




Η πόλκα είχε τη συμμετοχή της ακόμα και στην έντεχνη μουσική (Η Πουλημένη Νύφη του Β.Σμέτανα και Σβάντα, Ο Παίχτης της Γκάιντα του Γ.Βάινμπεργκερ). 



Η δημοτικότητα της πόλκα μειώθηκε τις πρώτες δεκαετίες του 1900 με την εμφάνιση των αμερικανικών χορών στο ρυθμό του αντιχρονισμού. Η πόλκα διατηρεί ωστόσο μια εξέχουσα θέση στο διεθνές ρεπερτόριο.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου