Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ

Φραντς Λιστ - εισαγωγή


Οι τεχνικές ηχογράφησης δεν είχαν δυστυχώς εφευρεθεί όταν ο Φραντς Λιστ κατακτούσε την Ευρώπη με τις συναρπαστικές πιανιστικές επιδόσεις του. Έτσι οι ταχυδακτυλουργικές του ερμηνείες απήλαυσαν μόνο το εφήμερο και εμείς περιοριζόμαστε στις γραπτές μαρτυρίες, οι οποίες τον περιγράφουν ως πιανίστα με υπερσυμβατικά δεξιοτεχνικά χαρίσματα. Τα ρεσιτάλ του ισοδυναμούσαν με παράσταση που προκαλούσε έξαλλο ενθουσιασμό και υπερβολικές εκδηλώσεις λατρείας.

Η έμφασή του στη δεξιοτεχνία και ο επί μακρόν εστιασμός της δημιουργικής του διάθεσης στις πιανιστικές συνθέσεις "επίδειξης"  μα και στις μεταγραφές - για πιάνο βεβαίως - έργων άλλων συνθετών, εμπόδισαν την άμεση αποδοχή του ως εμπνευσμένου μουσουργού.

Κανείς ωστόσο προσεκτικός παρατηρητής της εξέλιξης και ερευνητής της προσφοράς του δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις τομές τις οποίες προκάλεσε στη μουσική έκφραση της εποχής του. Τα συμφωνικά του ποιήματα εξαγγέλλουν νέες μορφές της τέχνης των ήχων, οι ενοργανώσεις του προετοιμάζουν το έδαφος για τις μουσικές εντολές των Βάγκνερ, Μάλερ, Ρίχαρντ Στράους, στις τολμηρές αρμονίες των ώριμων πιανιστικών του έργων κρυφογελά ο ιμπρεσιονισμός του Ντεμπισί.

Αγάπησε με πάθος τη μουσική ο Λιστ, όπως αγάπησε και τις γυναίκες. Η πρώτη υπήρξε το μέσον για να κατακτήσει τις δεύτερες, οι οποίες δύσκολα μπορούσαν να αντισταθούν στη γοητεία του. Δεν παρασύρθηκε όμως από τις παντός είδους επιτυχίες του. Παρέμεινες ως το τέλος της ζωής του καλοκάγαθος και γενναιόδωρος, πρόθυμος να ευεργετήσει με τις γνώσεις και τις ικανότητές του τη μουσική, μα και τους συνανθρώπους του.

(Γιώργος Β. Μονεμβασίτης)

Σχόλια