Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
0

Αγγλικανικό μέλος (anglicano canto)


Ειδική μέθοδος τονισμού των ψαλμών (και άλλων προσευχών), που χρησιμοποιόταν στην αγγλικανική λειτουργία από τον ΙΖ' αιώνα.

Συνίσταται σε ένα είδος σωστής απαγγελίας, που χαρακτηρίζεται από ρυθμικούς και μελωδικούς τύπους, λιγότερο ή περισσότερο σταθερούς.

Αυτοί οι τύποι επαναλαμβάνονται ολόιδιοι στο καθένα από τα δύο ημίστιχα, στα οποία χωρίζεται κάθε στιχάκι του τραγουδισμένου κειμένου.


Το αγγλικανικό μέλος, του οποίου τα πρώτα ίχνη ανέρχονται στο Μεσαίωνα, ξεχωρίζει από την τυπική ψαλμωδία της καθολικής λειτουργίας, κυρίως γιατί, σε αντίθεση με αυτή, εναρμονίζεται σε τέσσερα μέρη, ακολουθώντας, ωστόσο, αρκετά απλούς κανόνες.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου