Σοπέν - Βαλς, έργο 69 και έργο 18

Η στάση του Σοπέν απέναντι στο Βαλς εμφανίζεται αμφίσημη. Έγραψε δεκαοκτώ Βαλς, αλλά δημοσίευσε μόνο οκτώ και παρήγγειλε να καούν τα υπόλοιπα (το Βαλς αρ.9 εντούτοις, διασώθηκε). Βαλς αρ.9 σε Λα ύφεση Μείζονα, Έργο 69, αρ.1 Ο Ρόμπερτ Σούμαν το περιέγραψε ως "ένα κομμάτι σαλονιού από τα πιο ευγενικά....απόλυτα αριστοκρατικό". Βαλς σε Σι ελάσσονα, Έργο 69, αρ.2 Η χαριτωμένη εισαγωγή του Βαλς σε Σι ελάσσονα ίσως διαθέτει μια ευδιάκριτη θλίψη - όμως δεν είναι σε καμιά περίπτωση μελαγχολική. Η γρήγορα μετακινούμενη μελωδική γραμμή είναι και λαμπρή και αισιόδοξη. Αργότερα, η εισαγωγική μελωδία μεταφέρεται στη μείζονα τονικότητα, σύντομα όμως επανέρχεται η ελάσσονα τονικότητα και μαζί η προηγούμενη διάθεση. Βαλς Αρ.1 σε Μι ύφεση Μείζονα, Έργο 18 Ο Σοπέν συνέθεσε το σπινθηροβόλο Βαλς αρ.1 σε Μι ύφεση μείζονα Έργο 18 (Grande Valse Brilliante) στη Βιέννη το 1831, ενώ στα γράμματά του υπαινίσσεται την απέχθειά του για αυτό το ύφος. Το βαλς αυτό αντιπαραθέτει και συνδυάζει ένα σύνολ
0

Φέλιξ Μέντελσον - γαμήλιο εμβατήριο

(από τη Σκηνική Μουσική για το "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας", Έργο 61)


Ο Φέλιξ Μέντελσον συνέθεσε την εισαγωγή για το Σαιξπηρικό έργο το 1826, όταν ήταν μόλις 17 χρονών. Ήταν ωστόσο τον Οκτώβριο του 1843 που προσέθεσε διάφορα μέρη μουσικής για μια παράσταση του έργου στο Πότσνταμ, κοντά στο Βερολίνο. Και τα 11 μέρη είχαν τεράστια επιτυχία. Πράγματι, αποτελεί σημείο της ιδιοφυΐας του Μέντελσον ότι παρά τη μεσολάβηση 17 χρόνων, το ύφος των ύστερων συνθέσεων της σκηνικής μουσικής είναι απολύτως συνεπές με εκείνο της εισαγωγής.

Το "Γαμήλιο Εμβατήριο" παίζεται μετά το τέλος της IV πράξης και πανηγυρίζει τον ταυτόχρονο γάμο τριών ζευγαριών. Σήμερα, το Γαμήλιο Εμβατήριο είναι η μελωδία που συνοδεύει σχεδόν αποκλειστικά κάθε γαμήλια τελετή.

Αρχίζει με μια φανφάρα και έπειτα βυθίζεται μεγαλοπρεπώς στην εξαίρετη λιτανεία που έχει συνοδεύσει τόσους και τόσους γάμους.

Ένα ελαφρύτερο, λιγότερο επιβλητικό εμβατήριο συνεχίζει σαν να διασχίζουν το ναό οι ίδιες οι νεράιδες του Σαιξπηρικού έργου. Η τελετουργική μουσική επαναλαμβάνεται άλλες δύο φορές, διανθισμένη με ένα ευγενικότερο, λυρικότερο τμήμα.

Η τελευταία επανάληψη ακούγεται από μακριά και σβήνει σταδιακά μέχρι να γίνει εντελώς ανεπαίσθητη μέσα στο τρεμοφέγγισμα της αιθέριας μουσικής που εκπέμπουν τα ξύλινα πνευστά.

                                                                               ******

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου